…Έκλεισε τα μάτια για λίγο η Αγγέλα για να ξεκουραστεί από το γράψιμο και τις σκέψεις. Να δει τι άλλο ξέχασε, τι να γράψει ακόμα. Ήταν τόσα πολλά! Θυμόταν όλα όσα έζησαν, μάνα και κόρη, και όσα έμαθε από συγγενείς, αλλά χωρίς μνησικακία για τα δυσάρεστα. Της ήρθαν στον νου τα λόγια του Ζαν Ζακ Ρουσώ, που τα είχε κάπου διαβάσει: «Δώστε μου εκατό καλές μάνες, και σε λίγο χρόνο θα αλλάξω την όψη της Οικουμένης». Ε, μια τέτοια μάνα ήταν η Ελεονόρα!
«…Σταμάτα να σκέφτεσαι πια τα παλιά, μητέρα. Εγώ δεν τα θέλω. Έτσι ήταν ο χαρακτήρας του πατέρα, και δεν άλλαζε. Ζήσαμε και καλές στιγμές, και δεν είμαστε εμείς που θα κρίνουμε τις πράξεις του. Ο Θεός θα κρίνει αν έπραξε σωστά ή λάθος».
Η «προφητεία» εκείνης της τσιγγάνας βγήκε αληθινή όταν είχε πει: «Μια μέρα, αυτό το κορίτσι θα σε κάνει βασίλισσα». Έτσι έγινε, και η Ελεονόρα έζησε πάλι αρχοντικά, χωρίς να λείπει τίποτε από το σπιτικό τους. Γνώρισε μέρη από τις εκδρομές που πήγαινε με τα παιδιά, ντυνόταν όμορφα, και το γέλιο ήταν στα χείλη της πάντα, μέχρι το τέλος της ζωής της…
Μια ζωή σαν μυθιστόρημα, από την αρχοντική οικογένεια της Κεφαλλονιάς στην αγωνία της επιβίωσης στην Αθήνα..
